The Global Egyptian Museum

In tegenstelling tot de funeraire cultuur in Thebe, die zich nog vasthield aan de conventionele praktijken van beschilderde mummiekisten, cartonnages of lijkwaden, stonden Midden-Egypte en het oasegebied van de Fajoem meer open voor Griekse en Romeinse invloed.  Men was daar veel meer bekend met de klassieke kunstvormen dan in het zuidelijke en meer afgezonderde Thebe.  Een van die invloeden van buitenaf was de kunst van het maken van portretten.  In het gehelleniseerde gebied van Midden-Egypte was de voorliefde voor 'realistische' mummiemaskers groot.  De in mallen gevormde maskers uit stuc (een mengsel van kalk, gips, zand en klei) werden op het hoofdeind van de mummie gelegd of op het deksel van de mummiekist.  De individualiteit werd gesuggereerd door de levendige beschildering van het gezicht en persoonlijke attributen zoals sieraden of haarvlechten.  Hoewel deze vrouwenkop realistisch aandoet, is deze zonder meer geïdealiseerd en stereotiep voorgesteld.  Het kapsel bestaat uit een haarknot met daaromheen drie concentrische haarvlechten.  Dit type haardracht geeft tevens een ruwe dateringsmogelijkheid.  Bij de hals is het masker afgebroken;  bij andere exemplaren is vaak te zien dat nog een deel van de nek of borst, waarop de handen van de dode zijn weergegeven, aan het masker is verbonden.

الكتابة
اللغة
نوع النص
محتوى النص
تقنية الكتابة
حالة حفظ النص
هيروغليفي
الترجمة الصوتية
الترجمة

الصور	Attachments