The Global Egyptian Museum

De 26e Egyptische dynastie staat bekend als een periode van renaissance waarbij iconografie, religieuze thema's en bouwmaterialen die gebruikelijk waren in het Middenrijk en het Nieuwe Rijk opnieuw leven werden ingeblazen.  De sarcofagen uit deze periode gaan terug op de stenen monumenten van het Nieuwe Rijk.  Terwijl in de 3e Tussenperiode het medium steen in onbruik raakte en men vrijwel alle buitenste sarcofagen (de mummie werd meestal met meerdere kisten begraven) in hout vervaardigde, werd onder de Saïtische koningen voor een ommekeer gezorgd.  De op Nieuwerijks modellen geïnspireerde sarcofagen waren, ondanks de plompe vormgeving met brede platte gezichten omsloten door zware pruiken en godenbaarden, zeer fijn qua decoratie.  Onder de borst van de sarcofaag van Wahibreëmachet, die versierd is met een wesech-halssnoer waarop verschillende soorten bloemblaadjes prijken, is de godin Noet afgebeeld.  Deze gevleugelde hemelgodin houdt bovendien twee struisveren vast (= de hiëroglyph voor maät = rechtvaardigheid) omdat ze de dode rechtvaardiging geeft bij de dodenrechters in het hiernamaals.  Onder de figuur van Noet is het oppervlak hoofdzakelijk onderverdeeld in tekstkolommen met daartussen afbeeldingen van de vier Horuszonen, Isis, Nephtys en demonen.  Op het voeteneind beschermen de figuren van Isis en Nephthys de dode op de conventionele manier:  beide figuren met bijbehorende inscripties zijn voor de toeschouwer omgekeerd aangebracht zodat de dode zelf in de sarcofaag de teksten kan reciteren.  Opmerkelijk is dat deze man  geen Egyptenaar is, maar een Griekse immigrant!  De namen van zijn ouders worden gegeven als Arkskares en Sentiti, waarin men de Griekse namen Alexikles en Zenodote heeft herkend.  In de 26e dynastie beproefden veel Grieken hun geluk in Egypte als huursoldaten of kooplieden en er ontstond zelfs een hele Griekse wijk in de hoofdstad Memphis.

الكتابة
اللغة
نوع النص
محتوى النص
تقنية الكتابة
حالة حفظ النص
هيروغليفي
الترجمة الصوتية
الترجمة

الصور	Attachments