Met zijn 17,7 meter lengte is het Dodenboek van de 'koopman' Kenna het langste handschrift in de Leidse collectie. Het werd rond 1825 gevonden in een der Thebaanse rotsgraven, die in die periode systematisch geplunderd werden in opdracht van Europese verzamelaars. De hoge kwaliteit van uitvoering uit zich in de polychroom geschilderde scènes en de tekst waarbij bepaalde spreuken ook in kleur zijn uitgevoerd. De vignetten werden duidelijk aangebracht vóór de tekst, waarvoor de schilder in enkele gevallen te weinig ruimte heeft opengelaten. De tekst die 28 van de 162 bekende Dodenboekspreuken bevat en nog enkele minder gebruikelijke formules, is bovendien weinig accuraat en onzorgvuldig neergezet. De datering van de papyrus is ook bijzonder. Uit de iconografie kan men afleiden dat deze papyrus op de overgang van de 18e naar de 19e dynastie kan worden gedateerd vanwege o.a. de stijl van de gedrongen, corpulente gestalte waarmee de overledene in de vignetten wordt weergegeven, de orthografie en de religieuze inhoud.
)