The Global Egyptian Museum

Deze papyrus is beschilderd met rode en zwarte tekeningen en dateert uit de 19e dynastie.  De papyrus is eigendom van een ambtenaar van de tempel van Ptah in Memphis, Pakerer.  Hij bevat 25 spreuken uit het Dodenboek waarbij de titels van de hoofdstukken telkens met rode en de tekst met zwarte inkt zijn uitgevoerd.  De papyrus meet 1107 cm en bestaat uit verschillende afzonderlijke vellen die aan elkaar werden gelijmd en vervolgens opgerold in een cilindrische koker in het graf meegeven.  Hoewel de papyrus normaliter van links (het oosten) naar rechts (het westen) gelezen moet worden, zijn alle hiërogliefen op dit exemplaar naar rechts georiënteerd waardoor de leesrichting zich andersom voltrekt dan de hierboven gestelde richting.
Begrafenisstoet:
Deze scène behandelt het eerste hoofdstuk van het Dodenboek met als titel:  'Te worden gesproken op de dag van de begrafenis en van het naar binnen gaan na het naar buiten komen.'  Hier worden de verschillende rituelen geïllustreerd die plaats hebben bij het ten grave dragen van rijke Egyptenaren.  Dit vignet bestaat uit drie horizontale registers die van links (het oosten) naar rechts (het westen) gelezen moeten worden.  Links bovenaan wordt het beeld van de eigenaar in een schrijn op een slede gesleept door drie dienaren.  Vóór hen wordt de schrijn waarin de vier canopenvazen worden bewaard, voortgetrokken door drie andere dienaren, met de figuur van de god Anoebis op het deksel.  De schrijn, versierd met de symbolen van Isis en Osiris en de figuur van liggende dode, wordt bewierookt door een sem-priester die gehuld is in een luipaardenhuid en tevens een plengoffer aanbrengt.  Een groep rouwende vrouwen en naakte kinderen met baby's in de armen staan langs de rand van de weg.  Aan de rechterkant staat de weduwe Ioey voor een kiosk die weeklagend de processie aanschouwt.  In het volgende register wordt een boot voortgetrokken door vier ossen waarop de schrijn staat met de sarcofaag van de overledene.  De schrijn wordt links en rechts beschermd door de godinnen Nephthys en Isis en bevat wederom dezelfde versiering als de schrijn in het bovenste register.  Ook de sem-priester voert weer dezelfde handelingen uit als hierboven.  De boot wordt opgevolgd door een groep mannen die rouwende gebaren maken en voorgegaan door een uit een boek reciterende man en de sem-priester die het mondopeningsritueel uitvoert op de rechtstaande sarcofaag van Pakerer.  De sarcofaag wordt geflankeerd door een priester en de knielende weduwe Ioey.  Helemaal rechts is een afbeelding van het graf van de dode.  Verlaten kijkt de licht voorovergebogen Ioey hulpeloos toe hoe het grafmeubilair wordt aangeleverd samen met een koe en het offerkalf terwijl de priester het laatste plengofferritueel uitvoert.  Vanuit het oosten neemt ze voorgoed afscheid van haar echtgenoot die in het westen (rechts) de onderwereld zal binnentreden en het eeuwige leven tegemoet zal gaan.
Schrift
Sprache
Textgattun
Textinhalt
Beschriftungstechnik
Erhaltungszustand des Textes
Hieroglyphen
Umschrift
Übersetzung
Abbildungen	Attachments