The Global Egyptian Museum

De vorm van deze kist heeft veel gemeen met de stenen sarcofagen van de 26e dynastie (AM 4-a). Deze houten modellen werden dan ook in de stenen buitenkisten gelegd. De kist is vrij plomp en breed van model, maar juist heel verfijnd van decoratie. Ook hier is er een breed en vrij plat gezicht, als het ware ingeklemd tussen de naar binnen gebogen slippen van de strengenpruik der goden. De kist van Peftjaoeneith, een 'Inspecteur van Tempeldomeinen', is van massief hout vervaardigd en zal in het houtarme Egypte een fortuin gekost hebben. Peftjaoeneith is afgebeeld met een groen gezicht, in Egypte de kleur van plantengroei en nieuw leven.  Rond de schouders van de kist ligt een bloemenkraag, die in zijn details sterk doet denken aan de kragen van de basalten kisten uit die tijd (AM 4-a). Onder de kraag knielt de gevleugelde hemelgodin Noet, met in haar handen twee struisveren als symbolen van de lucht. Ter weerszijden knielen Isis en Nephtys, de zusters van Osiris, met in hun handen de hiëroglief voor 'eeuwigheid'. De romp van de kist wordt geheel ingenomen door kolommen hiërogliefen. Het gaat daarbij om een afschrift van spreuk 72 van het Dodenboek, waarin de dode zich dankzij zijn toverkracht identificeert met de goden van het hiernamaals. Naast het magische aspect van de hiërogliefen, had de kunstenaar ook oog voor hun decoratieve waarde. De tekens zijn gedetailleerd en met een rijk palet aan kleuren geschilderd; ze vormen de mooiste schrifttekens in de collectie van het museum. Ter weerszijden van de Dodenboektekst staan de Horuszonen als speciale beschermers van de mummie, en op de voeten knielen Isis en Nephtys. Op de rugpijler staat slechts één kolom tekst. De versiering aan de binnenkant van de kist vertoont de hemelgodin Noet op de dekselzijde en de godin van het Westen aan de rugzijde. Noet wordt afgebeeld als de zwarte, met sterren bezaaide nachthemel, die zich 
van horizon tot horizon over de dode heen strekt. Zij staat op het punt met haar mond de rode avondzon te verzwelgen, terwijl in haar schoot de zojuist gebaarde maan is afgebeeld. Daarmee symboliseert deze figuur de dagelijkse cyclus van de zon en de maandelijkse cyclus van de maan, eeuwigdurende ritmen waarin ook de overledene hoopte te worden opgenomen. Ter weerszijden van de godin staan de twaalf uren van de dag en de twaalf uren van de nacht afgebeeld, in de gedaante van geknielde vrouwenfiguurtjes met een zon, respectievelijk een ster op het hoofd.
Schrift
Sprache
Textgattun
Textinhalt
Beschriftungstechnik
Erhaltungszustand des Textes
Hieroglyphen
Umschrift
Übersetzung
Abbildungen	Attachments