The Global Egyptian Museum

Dit instrument behoort tot de categorie 'schouderharpen'. De Egyptische muzikanten droegen ze met gemak op hun linkerschouder. Een harp van dit type bestond oorspronkelijk uit een romp, een stok om de snaren op te spannen, een vel dat diende als klankbodem en een handvat. Het exemplaar van Brussel wordt gekenmerkt door een spanner die aan één kant op zijn plaats gehouden wordt door een ring die vastgemaakt was aan een knop van de romp aan de voorkant van het instrument, en aan de andere kant vastgeklemd werd onder de achterzijde van de romp. Het liet de muzikant toe om de spanning van de snaren en dus de toonhoogte te bepalen. De harp was oorspronkelijk voorzien van vier snaren. Deze, alsook de schroeven en de stok die als spanner diende, zijn niet bewaard.

Cet instrument appartient à la catégorie des "harpes d'épaule". Les musiciens égyptiens les transportaient aisément sur l'épaule gauche. Une harpe de ce type se composait originalement d'un corps, d'un bâton pour tendre les cordes, d'une peau servant de table d'harmonie et d'un manche. L'exemplaire de Bruxelles se distingue par un tendeur d'un côté tenu en place par une boucle fixée à un bouton du corps à l'avant de l'instrument et de l'autre serré sous le bord arrière du corps. Il permettait au musicien de régler la tension des cordes et donc la hauteur des sons. La harpe était à l'origine pourvue de quatre cordes. Celles-ci, ainsi que les chevilles et le bâton, qui servait de tendeur, ne sont pas conservés.

Dieses Instrument gehört zur Kategorie der 'Schulterharfen'. Die ägyptischen Musiker trugen sie bequem auf der linken Schulter. Eine Harfe dieses Typus besteht ursprünglich aus einem Körper, einem Stab, an dem die Saiten gespannt wurden, einer Haut, die als Resonanzboden diente, und einem Griff. Das Brüsseler Exemplar zeichnet sich aus durch einen Spannpflock, der an einer Seite durch einen Ring fixiert ist, der mit einem Knopf an der Vorderseite des Instruments und an der anderen unter dem hinteren Brett des Körpers befestigt ist. Er erlaubte es dem Musiker, die Saitenspannung und damit die Tonhöhe zu regulieren. Die Harfe besaß ursprünglich vier Saiten. Diese, wie auch die Wirbel und der Stab, der als Spannpflock diente, sind nicht erhalten.

Questo strumento appartiene alla categoria delle "arpe a spalla". I musicisti egiziani le trasportavano agevolmente sulla spalla sinistra. Un'arpa di questo tipo si componeva originariamente di un corpo, di un bastone per tendere le corde, di una pelle che serviva da tavola d'armonia e di un manico. L'esemplare di Bruxelles si distingue per un tenditore  tenuto fisso da un lato tramite un anello fissato a un pomello del corpo sul davanti dello strumento e dall'altro chiuso sotto il bordo della parte posteriore del corpo. Cio' permetteva al musicista di regolare la tensione delle corde e dunque l'altezza dei suoni. L'arpa era originariamente munita di quattro corde. Queste, come pure i bischeri e il bastone che serviva da tenditore, non si sono conservati.

Este instrumento pertence à categoria das «harpas de ombro», assim chamadas porque os músicos egípcios as levavam sobre o ombro esquerdo. Uma harpa deste tipo era originalmente formada por um corpo, uma peça de madeira que servia para esticar as cordas, uma pele a fazer de ressonância e um cabo. O exemplar de Bruxelas distingue-se por ter ainda um tensor num dos lados, fixo por uma argola num botäo do corpo na parte da frente do instrumento e outro fixo na parte posterior. Este sistema permitia ao músico ajustar a tensäo das cordas e com isso a intensidade dos sons. A harpa tinha originalmente quatro cordas, as quais, como outras peças da harpa, já desapareceram.

Este instrumento pertenece a las "arpas de hombro". Los músicos egipcios las transportaban fácilmente sobre el hombro izquierdo. Un harpa de ese estilo se componía originalmente de un cuerpo, un bastón para tensar las cuerdas, una piel que servía como tabla de harmonía y un mango. El ejemplar de Bruselas se caracteriza por llevar un tensor a un lado, sujeto mediante un lazo fijado a un botón del cuerpo en la parte anterior del instrumento y por el otro ceñido al borde trasero del cuerpo. Permitía al músico regular la tensión de las cuerdas y, por lo tanto, el tono del sonido. Originalmente, el arpa tenía cuatro cuerdas. Ni éstas ni las clavijas ni el bastón que servía de tensor se han conservado.

This instrument is a so-called shoulder harp, carried by Egyptian musicians on their left shoulders. This type of harp originally consisted of a body, a stick to stretch the strings, a skin that acted as a sounding board, and a handle. The Brussels specimen is characterised by a stretcher that is held in place on one side by a ring that was attached to a knob on the front of the body of the instrument, and on the other side by being wedged under the back of the body. This enabled the musician to adjust the tension of the strings and thus the pitch. The harp originally had four strings. Neither the strings, the screws nor the stick that acted as the stretcher have been preserved.

Writing
Language
Category of text
Text Content
Writing Technique
Preservation of Text
Hieroglyphs
Transliteration
Translation

Images	Attachments